هفته هفتم

وارد هفته هفتم شدیم و کماکان هیچ علائمی از داشتن یک عدد تمشک در دلمون نداریم. البته صبر کنید دل ضعفه شدید اگر جزء علائم باشه، به شدت داریمش (من و نی نی دو نفریم. چی فکر کردید پس؟). دیشب من هی میخوردم و همسرک غش کرده بود از خنده. میگفت چرا اینطوری میکنی؟ میگفتم نخند دلم ضعف میره خوب.
سعی می کنم خیلی حساس نشم و تا سه شنبه که قرار قلب نی نی رو ببینیم آروم باشم.
ایشا... که قلبش تا سالها برامون می تپه.

غم انگیز

پشت میز محل کارم نشسته ام. همه همکاران هم پشت میزهایمان نشسته اند و همه به طرز غم انگیزی سکوت کرده ایم. من سعی می کنم به زور یک تکه کیک بخورم. تا به حال باردار نبوده ام که بدانم حالت یک زن در هفته ششم بارداری اش چطور باید باشد.که این حالت  تهوع خفیف  از صبحانه نخوردن است یا از علائم بارداری. نمیدانم لکه خون قرمزی به اندازه سر سوزن که در اثر کنجکاوی های بی پایانم دیدم باید ترسناک باشد و قابل پیگیری یا باید خوددار باشم  و کمی بیشتر صبر پیشه کنم. نمیدانم غم دیشب و امروز از ترس از دست دادن جنینی است که هنوز صدای قلبش را نشنیده ام یا نبودن زنی از جنس خودم که برایش حرف بزنم. مادرم و مادر همسرم ساعتها از من فاصله دارند و خواهر همسرم نداشتن وقت را بهانه کرده و شش ماهی است پایش را به خانه ما نگذاشته است. در هر صورت نمیتوانم روی محبتش حساب کنم چون ذاتاً تا به امروز محبت خاصی ندیده ام. مادر همسرک فرق می کند. میدانم که دلسوز است اما دور است و البته نمیتوانم این خبر را به این زودی با او در میان بگذارم. مادر خودم هم به همین منوال.
همسرک به شیوه ای کاملاً مردانه سعی می کند با خریدن انار آرامم کند.

به نظر برای به هم ریختن هورمون ها کمی زود است.

بالاخره که اون اتفاق خوبه می افته ...

خیلی وقت بود انگیزه ای برای نوشتن تو یه وبلاگ بدون خواننده نداشتم. اما الآن حس میکنم باید خاطراتم رو جایی ثبت کنم. پس اگر خدا خواست و چیزی که منتظرشم درست از آب در اومد به نوشتنم در اینجا ادامه میدم.

خود بی خبرم ...

بی خبری خوش خبریه دیگه. من الانم بی خبرم از همه چیز و همه جا. خوشم. واسه خودم خوشم. با کیکهای بسامه خوشم که یه روز پاییزی بی منت و فقط برای من پخته شده. با شلفای تازه ام خوشم. با ماگ های خوشگلم. با اینکه دنیا رو آسون گرفتم خوشم.

کاش زودتر فهمیده بودم و انقدر عذاب نمی دادم خودم رو.

دوستم اومد.

پاییز عزیزم ! خوش اومدی. عاشق رایحه خنک و نوستالژیکتم.