بنیامین

روزهام رو با بنیامین میگذرونم شاید چون کلی خاطره تو من زنده می کنه. خاطرره خوابگاه شهرک و خرید از بازارچه درب و داغونش. خاطره الف. دوستی شیرازی فوق العاده محجوب و دوست داشتنیم که ایشا... همیشه تنش سالم باشه.

من کلاً آدم خاطره بازی هستم. با خاطره هام زندگی میکنم و اغلب از به یاد آوری روزایی که گذشتن، آدمایی که بودن و دیگه نیستن غمگین می شم. حتی گاهی غمگین میشم که اونی که قبلاً بودم نیستم. ناراحتیم به خاطر اینه که در واکنش به بعضی رفتارها و اتفاقات کلی خودم رو تغییر دادم.

حجم بالای احساسات و تفسیرها و مو از ماست کشیدن من مایه دردسره. الآن آروم ترم، نا مهربونی های دیگران رو بهتر درک می کنم و کمتر بهم میریزم. میدونم اینطوری برای خودم بهتره. اما اون منی که نگران نگرانی های دیگران بود و به وجود آدمها بها میداد تو من گم شده. چشمام دارن برق شون رو از دست می دن و دنیام محدود میشه به چهار دیواری خونه خودم.

دوستی هام دارن سطحی میشن. شاید همه آدمها این دوران گذر رو میگذرونن اما به روی خودشون نمیارن. من اما نمیتونم فراموش کنم چی بودم و چرا اینطوری شدم.

---

جمع شده ها باز شدن. تو خونه صلح بر قراره، حتی با وجود یه کوه ظرف نشسته تو سینک.