درهم نوشت

قدرتی خدا زلزله های دو ریشتری رو هم متوجه میشم بعد همونطور که سرم زیر پتوست به خودم میگم میرم تو سایت چک میکنم ببینم توهمه یا نه. بعد همشون تو فاصله هفت تا هشت صبح هستن که من خیلی بدبختانه وار (شرمنده ام از کلمات ابداعیم. زبان فارسی من رو ببخش) خوابم میاد. 

یه بار آش کلم سنگی (این ترجمه به فارسیشه. فکر کنم تو تهران میگیم کلم قمری) خوردم خیلی دوست داشتم. خیلی دلم میخواد درست کنم. حیف که این همسرکه کلم دوست نداره. حالا شاید به خوردش دادم و دوس داشت. آخه اگر ندونه توش چی هست میخوره و به به میکنه اما وقتی بفهمه کلی غر میزنه. عزیز دلم. بچه خودمه. 

اومدنی بارون میومد. وای چه بارونی. دوستش داشتم. بارون خوبه. برف خوبه. اصلاً همه نعمت های خدا خوبن.  

الان دیدم دو تا دکمه آخر مانتوم بازه و من تمام راه رو همینطوری اومدم. ای خدا. این حواس پرتی کار دستم میده آخر. چه کار کنم. از مانتو پوشیدن خیلی بدم میاد. خیلی اضافه است. نیست؟