تنها در خانه

دیروز قرار بود همسرک دیر بیاد. ازم پرسیده بود اشکالی نداره که با دلخوری گفته بودم بمونه و به کارش برسه. خودم هم تا رسیدم خونه کلی انجیر خوردم و دراز کشیدم جلوی تلویزیون. بعد دیدم درست و حسابی نمیگیره پا شدم رفتم پشت بام و آنتن رو تنظیم کردم. دیدم باز حوصله ام نمیکشه تلویزیون ببینم. یه فیلم دیدم. دیدم تازه ساعت ۵ شده. خدایا همسرک اغلب هفت و هشت میاد چرا امروز نمیگذره. بعدش نشستم به ترجمه کردن و چند صفحه ترجمه کردم. خسته که شدم پا شدم برای شام عدس پلو گذاشتم با تن ماهی.  

ساعت نه و نیم دیگه گشنه ام شد و گفتم شام بخورم. سفره پهن کردم. دو قاشق نخورده بودم که همسرک دوان دوان و نفس زنان رسید. با هم شام خوردیم و چایی. طفلک بازم شاتر آیلند رو ندید. بس که خسته بود.  

دیگه این روزا تنهایی خیلی بهم فشار نمیاره. میدونم که همسرک هم برای حفظ شغلش گاهی مجبوره پوئن بده (میدونستید پوئن تلفظ فرانسه point امتیازه ؟). من هم گاهی همینطورم.  

خلاصه هر چند وقت یک بار یه شب تنهایی در خانه هم ای بدک نیست.