کیشلوفسکی 1- زندگانی دوگانه ورونیک

تحصیلات هنری ندارم. شاید حتی درک کمی هم از نقد از فیلم دارم اما تا دلتون بخواد عاشق فیلم دیدنم. فیلم دیدن حرفه ای رو هم با یک کارگردان حرفه ای شروع کردم و بعد کم کم وارد ژانرهای مختلف شدم. اغلب هم تا تمام فیلم های قبلی یک کارگردان رو ندیده باشم درباره کلیت کارش نظر نمیدم. تصمیم دارم اینجا یه بخشی بذارم درباره فیلم هایی که دیدم که هم تو آرشیوم ثبت بشه و هم بتونم نظرات دیگران رو هم بدونم.  راستش اصلا دوست ندارم نقد کسی رو بدزدم. بنابراین دلی می نویسم و ممکن بعد ها هم چیز جدیدتری بفهمم و بیام اضافه کنم.

من با کیشلوفسکی بزرگ شروع کردم. همون کارگردان خلاق لهستانی. خالق سه رنگ و ده فرمان و البته زندگی دوگانه ورونیک.  

اولین فیلمی که دیدم زندگی دو گانه ورونیک بود. فیلمی که بی اغراق عاشقش شدم و بارها دیدمش. من فیلم رو نقد نمیکنم چون بلد نیستم. نقدش رو می تونید خودتون بخونید.  

داستان درباره دو نفر یکی در لهستان و دومی در فرانسه و هر دو به اسم ورونیک هستش که شباهت های زیادی دارن. بازی ایرن ژاکوب عزیز من با اون چهره جذاب و دوست داشتنی و صدای بی نظیرش غوغا می کنه. 

اگر فیلم های کارگردان محبوب من رو دیده باشید حتما میدونید که موسیقی تو فیلم هاش حرف اول رو میزنه و من نمیدونم این حرفی که می زنم تا چه حد درسته اما برای من موسیقی فیلم هاش به نوعی یکی از عوامل و بازیگران فیلم محسوب میشه. خالق این موسیقی ها زیبگنیو پرایزنره.   

زاویه دوربین و فیلم برداری، بازی ها و تلفیق موسیقی با عناصر فیلم بی نظیره. تمام صحنه ها دست چین شده هستن. دیدن این فیلم رو به تمام اونهایی که عاشق دیدن یه فیلم هنری تمیز و شسته رفته ان توصیه می کنم. اگر احیاناْ طبق توصیه من دیدید حتما نظرتون رو بهم بگید.